Van Valandovo, Macedonië naar Star Dojran, Macedonia

Hallo, ik had mij dus geïnstalleerd op een zonnig plaatsje, als een kat lag ik te spinnen in de zon. Denkend aan mijn nu wel lange tocht. Dikwijls denk ik dan aan vroeger, wat ik allemaal heb beleefd, zowel positief als negatief. Dat zijn gedachten die wel iedereen heeft, denk ik toch. Tijd om eten klaar te maken, spaghetti met goulash haha, ja Anja dat is mijn klassiek eten nu. Nog een koffie ook klassiek. En de zon is weg, het licht is uit. Lekker slapen denk ik dan. Maar......hondengeblaf, dan kan toch niet waar zijn. Nee niet bij mij, maar wel in de geburen, een territoriumgevecht onderling. Wat heb ik inderdaad met honden, Myriam. Toch nog in slaap gevallen, maar meermaals wakker van hun gevechten en geblaf. En ook mijn matje had lucht nodig, een drietal keren moeten opblazen. Amai wat een nacht. Ik schoot wakker en het was licht. Een hapje en inpakken, de bal van mijn linkervoet deed nog pijn, zeker van de lange tocht van gisteren. Toch wat oppassen dat ik het niet overbelast, of is het al zo? We zullen wel zien, ik ben al zo ver dat zal wel gaan zeker...verstodde. Tussen de wijnranken terug op de weg, in deze frisse morgen. Ik had extra mijn handschoenen aan en een pots. Er was morgen wind die snedig koud was. Ook de boeren kwamen in beweging, en groette mij bij het passeren. Een landweg van enkele kilometers, daarna een baan met weinig verkeer. Een wegarbeider sprak mij aan, en zegde dat ik nog ver moest gaan. Hij wees de richting van Turkije. Ok, dan ben ik op de goede weg. Terug op een landweg, op en neer, en natuurlijk slijk putten en bobbels. Een herfstzonnetje die wel moeite had om de koude wind te verjagen. Maar wel goed wandelweer, met voortdurend andere zichten. Spijtig maar ik kan er niet omheen het vuil onderweg, is iets dat ik niet kan verstaan. Maar ja daarvoor ben ik hier niet.
Ik naderde het Dorjan meer. Bij het zien werd het mij duidelijk dat dit weer een uniek natuurgebied is. Een terrasje en tijd voor thee. Rustig alles bekijken en verder. De baan leidde mij naar de rand van het meer…prachtig, prachtig...en maar foto's nemen. Het was echt de moeite, ik stopte dan ook voor een break. Hier hebben ze zitbanken geplaatst aan de rand van het meer. En zeer belangrijk, VUILBAKKEN om de 200 meter. Ik vind het een buitengewoon mooi meer, veel vogels en zeer mooie kleuren, met op de achtergrond de bergen van Griekenland.

In Star Dorjan even gestopt, een kleine lunch...en verder. Aangekomen aan het gasthuis Stefani, ik moest even wachten na dat ik hen had gebeld. Inchecken en rustpauze. Ik was blij dat ik er was. Vandaag 25,4 km (3594,7 km) Grtjs leo

Dojran is de Macedonische deel van de voormalige gemeente Doyuran, die in 1913 werd gedeeld door de nieuwe grenzen ontstaan tussen Griekenland en het toenmalige Servië . Het gedeelte aan de andere kant van de grens wordt genoemd Doirani .

Wereldoorlog I verwoestte de stad fysiek en economisch; het vernietigen van vele culturele monumenten en de visserij-activiteiten. De bevolking werd gedwongen om de stad te verlaten om te ontsnappen aan de bombardementen. Na de oorlog keerde de bevolking terug en vormden Nov Dojran. Vandaag de twee dorpen worden gezien als een stad hoewel de meeste nieuwe gebouwen zijn gelegen in Star Dojran, en zijn gewijd aan het aantrekken van toerisme. De oude stad had 5.000 inwoners. Nu bedraagt stad samen met de naburige dorpen een bevolking van 30.000 mensen