Van Rodopoli, Griekenland naar Lithotopos, Griekenland

Met mijne voet ging het al wat beter. Mijn voorraad eten was bijna op, en ik moest voor s'avonds ook nog iets eten. Ik had een taxi gereserveerd om naar het dorpje te gaan, 4 km heen en terug. Ik stuiten op de broer van de hoteleigenaar, hij heette Lazaros Tomboulidis. Hij vroeg of ik wilde meerijden naar het dorp, de taxi werd afgebeld. In het dorp, eerst naar de apotheek, ik gaf het recept ...maar ze hadden geen inlegzooltjes. Ja dan maar zonder zeker. Naar de winkel dan maar die zijn gesloten hier op woensdag, jawadde wat nu. Naar het restaurant...maar ook die zijn gesloten. Enkel een pizzeria en fastfood is open. De pizza dan maar. De kaart kon ik niet lezen, het was Grieks, met hand en tand bestelde ik een pizza. Ze kwamen er mee, en het was precies dezelfde als gisteren...haha. verstodde. Ik bestelde een taxi, maar de man wilde zelf rijden, ok en ik stapte in zijn wagen. Wij naar het hotel, ik bedankte de man...en hij zei, drie euro...haha en ik betaalde. Nog even een slaapmutske voor het slapen in de bar. Lazaros vroeg of ik goed gegeten heb. Ja zegde ik, het was wel hetzelfde als gisteren, ja het is woensdag zei hij. Hop naar de kamer, zalf op mijn voet en slapen. Het was nog schemerdonker als ik wakker werd. Mij nog eens rondgedraaid, maar niet voor lang, eruit en klaarmaken. Maar eerst ontbijten. Mijn voet was al veel beter. Afscheid genomen van Lazaros, en weg was ik weer. Vandaag ga ik het wel kalm aan doen. Richting het Meer van Kerkini, en omgeven door gebergte meestal langs veldwegen. Mijn voet is voorlopig ok. Het getik van mijn stok kon beginnen op het eerste stukje baan. Het was nog koud in deze vroegte. Muts, handschoenen, trui en een goeie regenjas beschermde mij ertegen. Ik had enkel nog wat brood en een beetje spaghetti en een blikje goulash, dat moet ik reserve houden. En hopen dat ik een winkel tegenkom. Ik kwam al vlug op een veldweg, gebruikt door de boeren om hun land te bewerken. Een paar boerderijtjes met hun blaffende honden, wel aan de ketting. Ge kunt niet geloven hoeveel honden ik al ben tegengekomen op mijn hele tocht, dacht ik bij mezelf. Mijn gedachten waren nog vers, en plots, ik verschoot er echt van. Liep er een tamelijke grote hond naast mij, hij wandelde mij gewoon voorbij, maar het was een brave, hij ging gewoon zijn gangetje verder. Ik wilde een foto nemen, en pssst psst, hij keek even achteruit en ging verder, de koppigaard, waren ze allemaal maar zo. Het Meer van Kerkini , werd meer zichtbaarder, en was weer bijzonder betoverend, met heel veel verschillende vogels. Ook veel vissers en hier en daar een bootje. Er staan vuilbakken, maar ook sluikstorten onderweg, en dit in deze mooie natuur. Ik kwam, terug op de weg, hier is wel weinig verkeer. Onderweg heel veel braambessen, natuurlijk stopte ik regelmatig om ze te eten, dat heb ik dan toch binnen. Ik stopte ook meerdere keren om te drinken, en wat te rusten, mijn voeten wat sparen. Aan een bruggetje en een boerderij, had ik het weer zitten, met vier honden kwamen ze aangelopen, amai die zijn in groep. Mij bukken voor stenen hielp niet. Dan maar zwaaien met mijn stok, en een kwaad gebrul van mij ...bracht hen staande, enkel nog blaffen en grommen. Ik ging de brug over en heb nog eens gezwaaid naar de honden. Verstodde. Ja met honden heb ik het wel gehad, maar verder onderweg achter draad, en soms los maakte ze het mij wel lastig. De weg kronkelde verder een beetje up en down. Rond de middag kreeg ik een bericht, het was Marc Loridan van BTB (Belgische Transportarbeiders Bond). Hij melde mij dat ze me wilde aanmoedigen, en als organisatie vandaag een bedrag van 1000€ zullen storten als sponsoring. Amai dat is knap, en het doet mij opnieuw ook denken aan al diegene die ook reeds een individuele bijdrage hebben geschonken aan een van de drie goede doelen. Het geeft mij inderdaad een boost om door te doen. Nogmaals bedank ik de sponsoren, en ook de BTB als organisatie. Ik hoop dat ik nog veel boosten krijg…verstodde. Mijn dag kan niet meer stuk, fluitend ging ik verder, haha. Ook de braambessen smaken nu beter, en het meer blijft geweldig. Stilaan bereikte ik mijn doel, Guesthouse Alkioni te Lithotopis. Ik moest wel een dikke km naar boven, dat was nog even puffen. Ik werd vriendelijk ontvangen door een juffrouw, die mij inschreef. De keuken was toe. Dat is wel balen, nu moest ik helemaal terug naar beneden om te eten. Ook was er geen winkel, ik vroeg of ze me voor morgenmiddag een picknick kon klaarmaken. Ze bekeek mij en zei, dat het ok is. Om 7:30 ontbijt zei ze. Dat zal ik zeker niet missen. Vandaag 27,7 km (3660,1 km) Grtjs leo

Nog een dag of 14 en dan zou ik in Gallopoli in Turkije aankomen, je kan nog steeds sponsoren op een van de drie projecten.

Voor UNICEF druk op de http://action.unicef.be/projects/te-voet-van-nieuwpoort-naar-turkije-4000-km-nl

Voor Kindergeluk reknr. IBAN: BE53 4324 0198 8153
mededeling: gift sponsoring trektocht Vercauteren

Voor rechten van de mens reknr. BE34 0011 2701 3290

Mededeling: Vercauteren trektocht Nieuwpoort-Turkije