Van Paularo, Italië naar Camporosso in Valcanale, Udine, Italië

Ik wil toch nog even terugkomen op gisteren, met dat pad dat op verschillende plaatsen ingestort of weggestroomd was. Waarbij er dan gevaarlijke passages waren. Ik maakte gebruik van een lange stok, om gemakkelijker te kunnen afdalen, eens terug op het veilige pad, maakte ik hem korter, tot de juiste maat. En mijn gevoel kwam uit, ik had hem nog nodig bij gevaarlijke passages. Ik heb al een toverboekje en nu heb ik een toverstok, gelukkig heb ik die gevonden in het “toverbos”
In de Refugio Casera Canson Di Lanza had ik een gesprek met een Italiaans koppel, die daar ook overnachten, Federica en Giaufranco. Zij gaan in de omgeving tochten doen. Zij wensten mij proficiat met mijn doel. Zij schreven ook de gegevens op. Er was ook Michel, een autistische jongen van een jaar of twintig, van de Rifugio. Hij kende al de hoofdsteden van alle landen van buiten. Hij sprak ook wat Engels, en vertaalde een beetje het Italiaans. Vroeg gaan slapen na die spannende dag.
Na het ontbijt nog afscheid genomen van het Italiaans koppel.
Zij hebben mij wel wat info meegegeven over Slovenië.
Rugzak op mijn rug en vertrekken. Ik moest een 17km afzakken naar Pontebba, waar er een Albergo zou zijn. Rustig aan naar beneden. Na een 10 km reed er een wagen mij voorbij en terug achteruit, het was Michel en zijn vader, hij zij dat ik kon meerijden ik zei nee, ik ga te voet. Hij antwoorde met ok Leonardo Benedictus Vercauteren. Hij lachte en groeten mij. Amai die jongen heeft een geheugen.
Verder nog rustig aan naar mijn bestemming. Om 11:15 kwam ik aan de Albergo, en het was compleet bezet. Ik heb het weer aan mijn pan, het gebeurt weer dat ik mijn plannen moet wijzigen. Even gaan zitten, drinken, kaart bekijken, gps info zegde dat er 13 km verder op mijn route twee Albergo's waren. Ok rust modus uit en actie modus aan. Het was immers nog vroeg, maar de zon eiste zijn plaats op, zij was werkelijk brandend. Het was een wandel-fietspad met zeer weinig schaduw. In de buurt een autostrade, de weg kronkelde erlangs, vrij vervelend was dat. Hier zijn geen bronnen, mijn voorraad water slinkt zienderogen. Meermaals gestopt in de schaduw om af te koelen. Uiteindelijk was ik er, maar de Albergo was ook compleet bezet, wat verder het hotel ook. Een man zei in het frans dat is tegenslag, Alberto heet hij. Ik liet mijn boekje lezen, de eigenares, begon te bellen. Na een paar telefoons, zij ze via vertaling van Alberto, dat er 6 km verder een plaats was, in een soort van klooster, er woonden maar één non, Susomio heette ze. Verstand op nul en verder, ik bedankte de eigenares, ze heeft mij nog frisdrank en een gebak getrakteerd. Aangekomen in het klooster te Camporosso, leidde zuster Susomio mij naar de kamer, en ze liet ook mij de badkamer zien. Ze zei dat ze naar de mis ging vlak ernaast, en ze vroeg nog of ik mee kwam...no no en ik deed een teken dat ik mij wou wassen en rusten. En weg was ze. Ik nam een douch, en wilde daarna naar buiten gaan, en dat ging niet. Ze heeft mij opgesloten, de beneden deur was op slot. Het is nu 19:30, Ik hoor beneden een gerucht, ik zal eens gaan zien.
Vandaag 36.8 km (1562.9 km) grts Leo