Van Camporosso in Valcanale, Udine, Italië naar Kranjska Gora, Slovenië

Gisteren was ik opgesloten, haha. Maar zij opende na de mis terug de buitendeur, ze zal daar wel geen erg in hebben gehad of ze was het niet gewoon om iemand op logement te hebben zeker. Ik ging op zoek naar wifi en iets om te eten, het was al 20 uur. Ik voelde me wel heel moe. Ik vond geen wifi, dus geen reisverhaal en geen foto's. Iets gegeten, pizza natuurlijk, en om halftien was ik terug. Ik kreeg het slot niet open, maar zij opende de deur. Een oude man, duidelijk een geestelijke begon te praten, ze deed teken van dat hij alzheimer heeft, ik groeten hem en ook een jonge dame die me spontaan een handdruk gaf. De zuster zei me vlug goede nacht, en trok zowel de jonge dame als de oudeheer mee, ze zal mijn nachtrust gunnen zeker. Moe gaan slapen! Was wel een speciale dag, ben overal geholpen, en velen hadden aandacht voor het doel waarom ik het eigenlijk doe. S' morgens was de zon er ook, ik heb mij voorgenomen om 5 km te doen vandaag, en ook zeker wifi te vinden. Ik kon niet blijven liggen en maakte mij klaar. Beneden waren er nog nonnen, één daarvan deed de deur open, en liet mij buiten. Eerlijk gezegd vond ik ze wel vrij stil maar dat zal wel zijn door de taalbarrière of hebben ze wakker gelegen van het gepraat in mijne slaap! Ha ha ha, nee zal wel niet zeker!

Dus op weg voor de 5 km, het was dus een zondagswandeling, een tweede opdracht was wifi zoeken. Ik nam een zeer rustige stap aan. Het ging door een vallei licht stijgend. Gaandeweg versnelde ik mijn pas tot mijn normaal tempo, traag gaan ging mij niet af, ik was natuurlijk ook geen sneltrein. Al vlug was ik er, het was 9 u. Ik vond wifi, en stuurde alles door naar mijn broer Guy. Wat nu dacht ik, ik ging hier ook een rustdag nemen. De grens was nog 10 km en dan nog een 7 km naar een Sloveens skistadje Kransjka Gore. Ok, dat doe ik en ik boek voor twee dagen. Het zal wel wat goedkoper zijn als Italië en Frankrijk zeker. Opnieuw op stap, door dezelfde vallei, via een aangelegd wandel- fietspad. Af en toe ging de zon achter wolken. Maar vele bomen zorgde voor schaduw, en een briesje deed de rest. Onderweg toch nog bronwater, al goed want ik had weinig meegenomen. Natuurlijk veel fietsers en enkele wandelaars maar wel zonder rugzak. Op twee uur tijd was ik aan de grens van Slovenië, keek nog eens om, en waaide mij Italië uit. Weer een fase verder. Het deed mij wel iets om Italië te verlaten. Maar morgen meer daarover.

Nog 7 km ongeveer. De weg bleef de vallei volgen, glooiend maar geen moeilijk terrein. Ik begon wel moe te worden, het is al 15 dagen geleden dat ik nog een rustdag nam, ik heb dat nu wel nodig. Dat heb ik dus besloten een rustdag te nemen, hoe dan ook. Twee km hier vandaan is Oostenrijk ik zit hier bijna op een drielandenpunt. De weg ging nu rechts, richting een ski dorp. Toch wel een 10-tal skiliften hier, en een massa volk. Ik voel het al aankomen, alles volzet zeker. Kwam aan in het stadje of dorp, en melde mij aan in een hotel. In de receptie was er niemand, dan naar het bijhorend restaurant info gevraagd. Niet gereserveerd, ja het zit vol. Are lap, ik mijn rugzak gaan halen aan de receptie, en nu was er wel een jonge dame aanwezig. Ik vroeg achter een kamer. Ja dat kan.…ik liet het boekje lezen, en ze sprak Nederlands halleluja halleluja. Ze zei dat ze tekst terug ging vertalen, het was eerder Kroatisch zei ze. En dan vertelde ze mij de prijs van de kamer voor een nacht “100€” ...wablieft, ja “100€”. Ik viel bijna met rugzak en al achterover! Ja maar dat kan ik niet betalen, en het verrast mij zei ik tegen haar, ik dacht dat Slovenië goedkoop is. Het is het seizoen zei ze, en ik vind dit ook duur. Maar ik zal uw tekst vertalen in het Sloveens. En ook een paar campings doorgeven. Ik stond nog altijd perplex, van die prijs. Bijna al de hotels hanteren dezelfde prijs. Ok dan maar, veel geluk nog zei ze. Een bar ernaast, ging ik even beraadslagen met mezelf. Ik vroeg mij toch af, hoe het komt dat het hier zo duur is, zou kunnen dat er hier heel toeristen komen?  Ik bestelde een biertje en vroeg of ze kamers verhuurde, en een juffrouw hoorde dat, en zei tweede huis achter de hoek ga daar eens bellen. Ze ging zelfs mee om te tonen waar het was. Caredico heette ze. En ja er was een kamer vrij en voor maar 20€. Maar voor een nacht, ze zal een oplossing zoeken voor de tweede nacht. Ik kan u verzekeren de kamer was meer als hotelwaardig, alles erop en eraan. En ik mocht mijn vuile welriekende kleren in de mand gooien, ze zei, ik zal ze wel wassen. Dit was bingo. Ik even terug naar die bar, om zij die de tip gaf te bedanken. Ik trakteerde haar op een biertje. We geraakte in gesprek, zij werkte in de supermarkt, zij verdiende, luister goed 550€ per maand. Van tegenstellingen gesproken, tegenover 100€ per nacht om daar te slapen in het hotel. Terug naar mijn kamer, mij gewassen en even rusten. Er werd op de deur geklopt. De dame had mij verkeerd geboekt, en vroeg me om te verhuizen naar een andere kamer 100 meter verder in een ander huis. Morgen terug hier zei ze. Ok ik doe dat en verhuisde naar, ja een veel mindere kamertje. Maar ik sliep wel droog en heb morgen een rustdag, dat primeert. Zij heeft zich wel duizend keer verontschuldigd, ik heb haar gerustgesteld, het komt allemaal wel in orde zei ik. Ze was duidelijk gegeneerd. Ondertussen een enorm onweer met bakken regen. Al goed dat ik mijn badkamertent niet moest opstellen. Nu ga ik iets eten maar neem wel een paraplu mee, en ga mij even ontspannen in de bar naast het hotel, zoals je mij kent heel rustig aan.Verstodde! Slaap wel. Vandaag 24,2 km (1587,1 km) Grtjs leo