Van Laç, Albanië naar Budull, Albanië

Wij zijn dus aangekomen in hotel Toscane een hotel langs een hele drukke weg. Eindelijk een rustpunt zegden we, en dronken een fris watertje en daarna een biertje. We waren bijna de enigste klanten, we aten s’avond een zeebaars. En daarna gaan slapen, ik in een dubbel bed en Johan in een enkel. S ‘morgens om 7 uur en ontbijten, eieren, kaas, confituur, We moesten een heel drukke baan oversteken, in de midden van de baan zijn er obstakels...maar dat was de enige manier om erover te gaan. Ook de plaatselijke bevolking moest langs deze weg om over te steken. De dame van het hotel wuifde ons uit...op dat moment was er politie en ze deed teken om te wachten tot ze doorreden. Dan oversteken en ons tussen de afrastering wringen met snelverkeer. Oef gelukt... dit is ook geen oplossing voor de plaatselijke bevolking. Ok we moesten wel een omweg maken om het verkeer te vermijden. Op naar links oef eindelijk het verkeer achterlatend. Zeer landelijke wegen, het was wel even wennen, de rust en min of meer autoloos, enkel een kar met ezel of paard. Maar ook veel fietsen, voetgangers en brommers. De mensen groeten ons regelmatig. En onderweg werden onverwachts uitgenodigd voor koffie. We kregen koffie en raki, en vertelde wat wij deden. De man vertelde ons en raadde ons aan om voorzichtig te zijn, en vertelde verhalen over gevaarlijke toestanden die er zijn. We bedankte de familie, en vervolgde onze weg door het landelijk gebied. In het dorpje een blokkade van 3 auto’s, geen voertuig kon nog door. Er stond veel volk, de reden was ons onbekend, ook de politie was aanwezig in gesprek met een vrachtwagenbestuurder, die zwaar geladen was met stenen. Ok wij maar verder, links een beek...met een aantal vissers. In een gesprek met een visser die vrij goed Engels sprak, legde hij ons uit dat hij in Zweden heeft gewerkt voor een jaar. Nu is hij terug met zijn familie. Als hij hier werk heeft zou hij 150 € verdienen. Hij heeft nu geen werk. En moet vissen om toch iets meer te hebben. Zijn vrouw werkt wel en verdient 130€ per maand. De man zijn naam is Redo, wij wenste hem nog veel geluk. Wij verder langs deze landbouwweg, het was eigenlijk een dijk als bescherming tegen het water. We zochten een doorgang over dat water...en we botsten op twee mannen, die uit de wei kwamen met ook een sikkel. Zij wezen ons de weg, jullie moeten een 3-km verder, waar er brug was over het water. Even verder wij verpozen in de natuur om iets te eten en te drinken. Sardienen met brood…en water. Dan verder de brug over, omhoog over de heuvels door het Albanese landschap. In een dorpje aangekomen Buddull. Daar iets drinken en shoppen, we hadden zo goed als 30 km achter de rug. Aan de bar kregen we een toch wel eigenaardig gevoel, iedereen bekeek ons. Ze hadden vooral aandacht voor ons materiaal en zeker voor het fototoestel van Johan. We vroegen achter een slaapplaats, maar daar kregen we geen aandacht voor. Het was reeds tegen 18uur. We moesten een slaapplaats vinden, en gingen verder. Een 200 meter verder een jonge man stond aan een hekken. Hij zegde een goede dag. Hij vroeg van waar wij kwamen, en we geraakte in gesprek. We mochten kamperen …oef. Vandaag 32,3km. (2927 km) Grtjs leo en Johan