Van hostel Berat Backpacker, Albanië naar Terpan, Albanië

In het hostel hebben wij ons nog goed geamuseerd en ook gelachen. Wij zijn nog iets gaan eten in een heel lokaal eethuisje. Wij aten pizza, tijdens het eten viel de stroom uit in heel de stad Berat. Dat duurde een kwartiertje, maar Johan had zijn pillicht bij...nu wij konden verder romantisch eten, haha. Terug in hostel wat gepraat met andere bewoners, maar wij zijn toch op tijd gaan slapen. Om 6,30 waren we wakker, onze rugzak was al ingepakt van de avond ervoor. Wat koffie en thee, brood was er niet, ontbijten dus onderweg. We waren vrij vlug uit de stad. Het ging omhoog. Eerst langs asfalt en dan ging het over naar een verharde weg met veel putten en veel slijk. Gelukkig was het vandaag droog. De bergen omhoog en de vergezichten waren weer wondermooi. Foto's nemen dus. Onderweg zei ik tegen Johan dat ze weleens banken mogen zetten voor de wandellaars haha...alsof ik het wist passeerde we een begraafplaats met een bank en een tafel in steen. Daar konden we eten, een man die er passeerden legde zich tegen de grond en bekeek ons tijdens het eten. Enkele km ervoor, was er een herder in het dorp die ons uitnodigde voor een koffie. We zegde in gebaren dat we moesten voortdoen met ons programma. Plots veranderde hij van stemming en zijn stem verhoogde aanzienlijk. Hij bulderde op een 10 cm van mijn neus met speeksel erbij. Ik keek naar Johan....ok dan maar koffie. Zijn stemming veranderde en hij riep achter zijn vrouw, wij even wachten. Vrouw was niet te vinden, wij zegde saluut, hij was er terug met een bijl en riep van alles.... maar wij terug weg verstodde. We volgde deze weg met zijn mooie omgeving, we waren blij dat we deze weg gekozen hebben. We gingen naar een 700 meter hoogte en bleven erop tot aan het dorpje Ternat. Enkele leegstaande oude huizen met een paar nieuwen. Bijna niemand te zien buiten blaffende honden. Aan de rand van het dorp een man, we vroegen een market voor inkopen. Hij wees in de richting van waar we kwamen, hij deed teken dat hij zou bellen naar de eigenares om open te doen. En dat gebeurde ook. Wij blij dat we eten konden kopen. En jonge man zegde ons dat we aan een meer dat eigendom van hem was, dat we daar konden kamperen. Twee vliegen in een klap opgelost. De man van het meer was een ingenieur elektronica. Hij verdiende 300 € per maand. Hij klaagde zoals zoveel Albanezen over de regering en hun verantwoordelijken. Het meer was een mooie plaats om te kamperen. We bedankte de jonge man ervoor. Siësta in alle rust in de nog warme zon. …
Vandaag 23.7km (3121,6 km) Grtjs Leo en Johan