Van Terpan, Albanië naar Ballaban, Qarku i Gjirokastrës, Albanië

We kampeerde dus aan een meer in Terpan. Het was nog mooi weer en we maakte ons potje klaar, spaghetti met tomatensaus en vlees. Goedgekruid door Johan en het smaakte. Nog een Turkse koffie en een koekje en we gingen slapen. S'nachts begon het te regenen en het ging over tot een zwaar onweer met hevige regen. De hele nacht bleef het hevig regen. Mijn tent werd weer een badkamer, het water liep binnen. Johan lag droog hij had geen problemen. Zo goed mogelijk de nacht door. Het werd licht, en heb natuurlijk zeer slecht geslapen. Het regende nog bij het inpakken. En waarachtig in mijn tent stonden plassen. Alles zoveel mogelijk ingepakt in plastieken zakken. Regenjas aan en regenhoes voor rugzak. En we vertrokken, ik met mijn natte tent en natuurlijk ook met meer gewicht, verstodde! Na een korte tijd stopte het met regenen. Het was een slijkweg, we moesten zien waar we liepen, we liepen al ploeterend door het slijk. Deze weg ging over in een iets betere weg en stond ook op de kaart enkel voor 4/4. Mijn smartphone is opgeladen met een oplaadbatterij van Johan, maar niet volledig ik moest uitzien met de energie. In een dorpje werden we al meteen uitgenodigd voor koffie, we bedankte de man vriendelijk. De weg ging naar beneden slingerend langs de bergflanken. Zeer zelden passeerde er een auto. We gingen terug omhoog langs deze verharde soms slijkerige wegen. Het liep al tegen de middag aan, we hebben ons nog niet kunnen bevoorraden. We hadden enkel een blikje vis bij. In een dorpje gekomen zagen we school met leerkrachten. We vroegen hen de richting naar Balladan, ze wezen ons een andere richting dan de gps. We volgden de raad van de bevolking, en gingen in die richting. We sloegen echter een verkeerde weg af. Een man vroeg ons iets, maar we verstonden hem niet direct……koffie zei hij dan. Ok zegden wij. Wij mee naar binnen...en het was een sobere mini-market. Hij zette Turkse koffie, en de vader van de man kwam ons groeten. Ook de kinderen van de school kwamen hierlangs. Een leraar was de zoon van de man van de mini-markt. Wij kochten wat voedsel en dronken onze koffie. Ondertussen laadde mijn gsm op, ik had nog weinig energie. Wij kochten ook wat koeken voor de kinderen, die waren aan het wachten om ons de juiste weg te tonen. We pakten terug in, ondertussen was de grootvader onze zakken aan het vullen met wat walnoten. Ze heften onze rugzakken op en vonden deze wel zwaar. We gingen dus verder de kinderen eerst. Ze waren met 6, de jongste was tegen de 6 jaar de oudste zo een 12 jaar. We hadden moeite om deze kinderen te volgen. Langs bergpaadjes gingen ze ons de weg wijzen, het was ook richting van hun huis. Ongelooflijk wat die kinderen deden, langs een glibberend pad met een afgrond naar beneden. De kinderen waren op hun bestemming en wij op de goede weg, we hebben hen nog een cent gegeven om ons tot hier te gidsen. We wuifden nog eens en ze waren weg. Het was nog steeds droog, de voorspelling was regen, we hadden dus geluk. Het ging weer naar boven langs een stenige pad. Wederom met wondermooie panorama’s. Onderweg een kudde schapen, zoals we al zoveel hebben gezien.
Twee herdershonden kwamen aangelopen, en gromde en blafte nijdig, één daarvan viel plots Johan aan, een reactie van Johan met zijn stok kwam op het juiste moment. De herder kwam tussenbeide en alles was terug ok. Het is wel verschieten en we moesten waakzaam blijven. We waren al lang op stap en stilaan zagen we ons doel. Het berglandschap bleef ons imponeren, mooier kan het niet zijn. Balladan lag beneden in een vallei. Wij dus naar beneden, en we moeten nog wel een slaapplaats gaan zoeken. Vandaag 33,7 Km. (3155,3 km) Grtjs Leo en Johan.