Van Faraggi Hotel, Symvoli, Griekenland naar Hotel Yannis, Krinides, Griekenland

Ik was gisteren nog in gesprek geraakt met een paar Grieken. Zij werkten in Duitsland in Keulen, en zijn nu in verlof in hun eigen land. Ze vonden mijn tocht top, en het ging als een vuurtje rond. Ook de receptioniste vond het een heel avontuur. Hop naar mijn kamer om te douchen en wat te rusten…Zzzzzz. Ik schoot wakker, amai een serieuze siësta zeker een uur en half, gesnurkt verstodde. Ik moest mij nog wel douchen! En het werd stilaan tijd om iets te eten. De ober sprak bijna geen Engels, zoals ik haha. Wij maar tekens doen, uiteindelijk zei hij pepersteak...ok dan maar met een glaasje wijn en water. Hij gaf mij ook een dessert van de zaak. Ik kon er weer tegen, en terug naar de kamer. Slapen dan maar zeker…ik schoot plots wakker, ik droomde van een aanvallende hond, ja zeg ook in mijne slaap pesten die mij. Om 6 uur was ik al wakker maar bleef zeker nog een uurtje liggen, om dan te gaan ontbijten. Ik ging naar de balie om te betalen. De man gaf me de rekening, maar die klopte niet. Hij was vergeten het avondeten aan te rekenen. Amai die was blij dat ik er hem op wees dat hij het eten vergeten was. Hij gaf mij nog een appel en water mee voor onderweg. En bedankte mij herhaalde keren i.v.m. de rekening, tenslotte is hij ook een werkman... verstodde

Ik was in goede stemming, wat later vertrokken voor een vrij korte tocht van een 24 km. Door de velden in de vallei met aan de rand het hooggebergte. Soms stukjes autobaan, afgewisseld met kleine wegen en veldwegen. Zoals zo dikwijls op mijn tocht stopte er een auto om me een lift te geven. En zoals steeds bedankte ik hen beleefd. Soms ook toeterende auto’s en ook wuivende bestuurders naar mij. Een paar dorpjes doorgewandeld, maar tot nu toe geen winkels. Het volgende dorpje wel, ik naar binnen, maar niets naar mijn zin van voedsel. Verder dan maar naar het volgende dorp. Een klein winkeltje maar ook weinig keuze. Ik nam dan maar een frisdrank en een paar marsen. Ik rekende af, en er kwam een juffrouw binnen, en die sprak Engels. Zij vroeg naar waar ik ging. Ik liet hun het boekje lezen. Ze bleven vragen stellen, ik zei dat ik nu in Griekenland ben geraakt. Nee nee, zei ze, u bent in Macedonië, juist zoals Alexander de grote het gewild heeft. U loopt nu in zijn voetsporen zei ze. Ik zegde haar ja ik ben liltte Leonardus. Ze konden er goed mee lachen. Alez vooruit saluut Macedonië, en ik was weer op stap…en de dames wuifde mij uit. Veel heb ik niet van eten meer. Ik hoop dat de keuken open is in hotel Yannis. Nog een kleine 4 km en ik ben er. Nog iets drinken van mijn bus, en een paar foto's. Een tijdje later was ik er, de man had mij al opgebeld wanneer ik ongeveer zou komen. De deur stond open en ik kon inchecken. Ik was de enige klant. Hij had mijn naam al opgezocht op internet. Het boekje verduidelijkte mijn tocht. Wat gepraat en een pintje gedronken. De man bood mij een pizza aan, het smaakte goed. Het seizoen is gedaan, daarom ook weinig klanten. Hij wil voor mij vanavond wel iets klaarmaken, normaal is de keuken dicht. Daar ben ik hem wel dankbaar voor. Ik vind het een mooi hotel met degelijke kamers en met balkon. Fietsen en wandelen in deze bergen zijn hier o.a. de mogelijkheden. Vandaag 24,4 km (3777,4 km) Grtjs leo