Van camping Kubaard, Slovenië Naar Località Solarie, 33040 Drenchia, Italië

http://vercauterenleo.reislogger.nl/video/video-1470655827.21814

http://vercauterenleo.reislogger.nl/video/video-1470655818.21816

The Day after, zou ik zeggen. Gisteren was het 23:30 geworden voor ik in mijn slaapzak in mijn tent kroop. Het toerisme viert hier hoogtij, het is dan ook de moeite, de omgeving, het museum, de gezellige terrasjes en natuurlijk de restaurants, zoals restaurant Kotlar, waar ik zeer gastvrij ontvangen ben, door mevrouw Debora Von Kastelmur. Nog een praatje gemaakt met een Duitser, hij toerde rond met een biker....dat is misschien nog iets voor mij later. Ja die oorlogen, zei hij de mensen maken elkander kapot, ze leren het niet af. Een Sloveen zegde dat deze streek het Verdun is in Slovenië., met massale slachtpartijen.
Het was vroeg voor mij om 6 uur, mijn ogen gingen moeilijk open, hoe zou dat komen...?
Eerste werk mijn smartphone opladen, in het sanitair blok, ik stond er juist naast. Toilet, en alles inpakken…rustig aan dacht ik. Vandaag via de 'The walk of peace' van een 260 meter hoogte naar 1193 amai dat wordt een serieus stukje klimmen vandaag. Onderweg, overblijfselen van de eerste oorlog, waaronder een openluchtmuseum. Om 7uur was ik op weg, eerste km nog plat...daarna omhoog en bleef omhooggaan. Het was een kleine weg die me naar boven leidde. Het was stralend weer met een morgen windje. Het waren mooie Sloveense dorpjes verstopt in de glooiingen van dit gebergte. Dikwijls zag ik naar boven, om te zien waar die top blijft, ik was al een paar uur aan het stijgen. Toch ook enkele wandelaars, en uiteraard ook bikers. Na drie uur was ik nog niet boven...dat kan ook niet, ik moest een hoogte van meer als 950 meter overbruggen. De panorama’s volgen elkander op.…hoe hoger hoe mooier. Uiteindelijk na ongeveer 4.30 uur klimmen was ik boven, op 1193 meter. Nu richting openluchtmuseum, een observatiepunt, met bunkers en loopgraven. Gebouwd door Oostenrijkse-Hongaarse troepen. Daar aangekomen was het drukte van auto's, fietsers...... een souvenirwinkel, drank en fastfood. Het was inderdaad een arendsnest, een ongelooflijk panorama strekt zich uit, een beloning voor mijn klimmen. Men zag de resten van de oorlog, verspreid op deze top, vele onderkomens en bescherming van de soldaten. Het zicht op de vallei beneden, was wel 180 graden. Ik ging richting berghut een twee km verder, Rufugio Cason Solarie.

Het ligt in Italië, de route flirt hier met de grenslijn. Ik was blij dat ik er was. Het was er wel druk, moest toch een uurtje wachten voor inschrijving. Een gemeenschappelijke slaapzaal. Mijn wasje gedaan, gedoucht, ik ging op bed liggen…en viel onmiddellijk in slaap. Na een paar uur werd ik wakker, en zag dat er twee Duitsers fietsers ook waren gereserveerd.
Vandaag 19.4 km, (1684,9 km)
Grtjs leo
 

Colovrat gebied

Tijdens de Eerste Wereldoorlog , was het 2e Italiaanse leger verantwoordelijkheid voor het uitgestrekt gebied om een defensief verdedigsysteem te maken. Maar het gebied werd op tragische wijze getroffen door de slag van Caporetto , die leidde tot de terugtrekking van de Italiaanse troepen tot aan de Piave. Op de ochtend van 24 oktober 1917 werd de Colovrat keten geraakt door een zwaar bombardement met granaatscherven en gasgranaten die een enorm aantal slachtoffers zowel onder de militaire en de lokale burgerbevolking veroorzaakt. Na de beschietingen, onder bevel van luitenant Erwin Rommel , deden de Duitsers een geslaagde verrassingsaanval, om de berg pieken te veroveren en om snel door te gaan op de Mount Matajur en Friuli vlakte . In de buurt van de Solarie werd een gedenksteen ter nagedachtenis van Riccardo Di Giusto opgericht, hij was de eerste Italiaan die viel in het conflict. In het gebied zijn nog steeds zichtbaar loopgraven, en tunnels die gegraven zijn in de rotsen, alsook loopgraven en resten van militaire forten. Het gebied van de berg Poclabuz/ Na Gradu Klabuk is uitgegroeid tot een grensoverschrijdend openluchtmuseum via het communautair initiatief programma INTERREG IIIA Italië