Van Ballaban, Qarku i Gjirokastrës, Albanië naar Këlcyrë, Albanië

Gisteren in Terpan moesten we nog een slaapplaats zoeken. We hadden al een 33 km hadden afgelegd en we waren op een boogscheut van Terpan, stopte er een busje. Ze vroegen ons van waar we kwamen. De man Nadjid was een fransman, en een vrouw Elona een Albanese. We vroegen een slaapplaats en een winkel om eten te kopen. 150 meter verder zeiden ze, wij met hun daar naartoe. We konden ons tent zetten op een stukje grond. Ook was er een mini market. Het koppel vroeg aan de man van de market of hij eten wilde klaarmaken. Elona was wel familie van hem, hij noemde Endel en zijn vrouw heette Lela. En het was ok, we konden er eten, en hij had nog een voorstel of we binnen wilde slapen. We aanvaarde dat natuurlijk. Het was gezellig met deze aankomst, en een zeer goede gastvrije ontvangst. Elona en Nadjid kennen elkaar al 8 jaar, zij zijn volop bezig met projecten op te starten. Ecotoerisme, een drietal km van Terpan, bouwen ze een onderkomen voor een kinderboerderij, camping en andere zaken die kaderen in opvoeding van milieu en natuur, ook voor de plaatselijke bevolking. U kunt daar meer info over vinden op internet onder de gegevens “Albania Elbasan”. De juiste info geef ik later nog eens door. We konden dus eten en slapen bij Engjell en Lela. Eerst brachten ze ons fruit. Daarna steak met frieten en salade. Nog een koffie met hun zelf gebrouwen raki, en we waren klaar om te slapen. Ze hadden in hun salon twee bedden staan die ze hadden gedekt. Ze wezen ons de badkamer en wenste ons een goeden nacht, wij bedankte hen voor zoveel gastvrijheid. We hebben goed geslapen na de zware bergetappe. We kregen een ontbijt, ze wilde er geen geld voor. We hebben hun zoon Joris, een cent gegeven. Heel de nacht had heeft het weer geregend we hadden dus geluk dat we binnen hebben geslapen, zeker ik met mijn badkamertent. We vertrokken dus met regen en we begroette elkander hartelijk. Vandaag een 15-tal km, licht omhoog op een macadam. De bergen links en rechts omgeven door een wolkenpalet van verschillende grijze kleuren. De regen hield op, poncho dus uit, en een stop om te drinken. Na de ervaring van gisteren met een aanvallende herdershond, zijn we voorzichtig bij het naderen van een kudde schapen of geiten, verstodde! De rivier rechts van ons kolkte van het regenwater en schuurden de bodem en de randen op tot een brij van water en slijk. Een herder vroeg ons van waar we kwamen, hij had een bijl onder zijn arm, ik deed teken waarom en wees naar mijn keel. Hij was duidelijk verbaast en knikte met zijn hoofd. Hij maakte duidelijk dat ik geen vijand ben. Plots legde hij zijn kaak tegen mijn kaak een teken van vriendschap. Na een stevige handdruk, gingen wij verder. We konden in de verte Kelcyre zien en daar moesten we zijn. De weg werd iets drukker bereden, vooral Mercedes is hier in trek. Nog een paar bochten en wij zijn er. De eerste en beste bar een koffie en info vragen voor om te slapen. We werden vlug aangesproken of we hulp nodig hadden. En er was daar een hotel Mandi, waar we een goedkoop kamertje boekte met twee bedden. Het was nog vroeg 12 uur. We pakten ons natte materiaal uit zoals mijn kletsnatte tent om te drogen. We namen een douche en gingen middageten. We bestelde daar een halve kip met salade en frieten. De man zette ook een busje met water om onze handen te wassen. Johan had het verkeerd begrepen en goot het op zijn kieken met de gedachte dat het een soort van saus was, verstodde, amai, amai…dat zal wel van vermoeidheid zijn zeker haha. Toch wel dikwijls gelachen met Johan. Vandaag 15 km. (3170,3 km) Grtjs Leo en Johan