Van Njegoševa 152 Herceg-Novi, Herceg Novi 85340 Crna Gora naar hostel Korea in Kotor, Montenegro

Nog wat gepraat met de eigenaar van het verhuren van kamers Hij is kunstschilder, en verdient hier en daar wat bij met klusjes. Hij komt toe, en de verhuur van kamers is extra. In mijn bed kreeg ik het wel even moeilijk, het is de verjaardag van Betty, mijn overleden vrouw. Goede en ook minder goede dingen met meegemaakt. Ze zal altijd in mijn gedachten blijven. Normaal had ik gepland om op te staan rond 6:30…maar ik was vroeger wakker en maakte mij klaar. Iets na 6 uur vertrokken, voor een tocht van om en bij de 30km. Normaal had ik die in twee keer moeten doen...we zien wel, verstodde! Ik moest meteen langs de baan, maar niet voor lang, een weggetje langs de kust was mijn alternatief. De gps was weer niet akkoord, ja die leidt een eigen leven. Deze weg was heel lang, ik heb nog zoveel bars gepasseerd zonder te stoppen. Bijna heel de weg zag je ze ook de restaurants. Het seizoen loopt stilaan ten einde dat ziet ge duidelijk aan de lege terrassen en ligstoelen. Auto’s bijna niet te zien.

Ik ben toch al een 12 km verder, nog een 5 km en ik maak een oversteek met de ferry, voor voetgangers is het gratis. Aangekomen aan de ferry ging alles vlot! Het dek vol auto’s en een overvaart van een 500 meter. Aan de overkant stond ik voor de keuze, ofwel langs de kust naar de middeleeuwse stad Kotor, of over het gebergte via een wandelpad. Natuurlijk is het wandelpad veel moeilijker en trager. Ok ik koos voor het wandelpad. Die ging eerst kort via een weg overlopend naar het pad, omhoog tot bijna 500 meter. Dat is zeker 2 uur stijgen. Mijn pet was ik onderweg kwijt gespeeld, mijn T-shirt kon je uitwringen, en mijn zweethanddoek herhaalde malen. De zon speelde ook mee, maar soms achter de wolken, dat zorgde voor een beetje verfrissing. Onderweg hoorde ik het rollen of stoten van stenen…daar stond een oud vrouwtje stenen te stapelen voor een muurtje. Haar kleding en uitzicht deed mij toch vermoeden dat ze niet meer van deze wereld is. Ze zei van alles tegen mij, en met haar armen zwaaiend naar de richting die ik moest. Bukkend stapelde ze de stenen verder...het had geen enkel nut met wat zij bezig was dat denk ik toch. Wat verder stond er een huis deze was bewoond, waarschijnlijk woonde ze daar. De uitzichten bleven elkander opvolgen, mooi om te zien. De afdaling kon beginnen van bijna 500 meter tot nul. Het was een looppad naar beneden, toch was ik voorzichtig, ge weet maar nooit. Alles erop en eraan stijl naar beneden en soms losse stenen. En ondertussen maar zweten. Op een kruising, twijfelde ik, en nam het verkeerde pad en moest een stuk terug. Een beetje verder het juiste pad, en deze kwam dan uit aan het water. Langs een klein kustweggetje naar Kotor. Zwemmen en zonnebaden deden ze hier nog het was ook warm. Op kammen van de bergen zag ik overkomende bewolking. Nog een grote draai langs de kust en ik ben er. Ik volgde de weg, en liep voorbij de ingang van de oude stad...dat was even verwarrend. Ik moest via een kleine ingang de oude stad binnen. Precies een burcht, en daarbinnen allemaal kleine straatjes met het nodige volk. Dat had ik niet verwacht een ommuurde oude middeleeuwse stad. De moeite om terug te komen, in de rotsen hoger op de verlenging van de vroegere versterkte vesting een kapel. Dat zal voor een andere keer dan zijn. Aangekomen in hostel Korea in Kotor in de oude stad. Uitrusten van deze zware dag. Vandaag 30.4 km (2684,5 km) grts Leo