Van hostel Kings Landing, Dubrovnik, Kroatië naar Gruda, Kroatië

Dubrovnik, is één van de parels van Kroatië, maar duur. De stad slorpt het geld uit mijn portefeuille zoals inkt op vloeipapier. Dubbele prijzen maken het een dure stad. Heel veel volk, men kon over de koppen lopen. Een restaurant binnen met een klinkende naam, Marco Polo...verstodde. Een beetje naar de prijs gekeken, lamskroontje met rode wijn. Het smaakte natuurlijk. Twee juffrouwen, kwamen aan de tafel naast mij zitten. We kwamen in gesprek, zij heette Holly en Chauni uit Engeland. Voor hun job werkte ze met kinderen. Ze luisterde aandachtig naar mijn verhaal, en schreven meteen de gegevens van de reislogger op. Na mijn koffie nog een terrasje met live music. Daar kwam ik in gesprek met Davor Dasic, een jongeman uit Engeland. Hij woonde in Londen. Het ging over een beetje van alles, de tijd ging vlug, we trakteerden elkander en ik begon het wel te voelen...verstodde, het werd tijd om te gaan slapen. Goed geslapen in het hostel. Om 9 uur eruit. Ja vandaag iets speciaal...gisteren bij het plannen van mijn route op mijn gps, gaf hij een rechte lijn aan van Dubrovnik naar Cavtat over de zee. Waarom niet dacht ik, de eigenlijke frontlijn lag toch in de zee. Symbolische kan het niet meer. Het zijn de laatste dagen in Kroatië, dus ik neem een stuk de boot en kocht mij een ticket. Om 9:45 vertrekt Adriana naar Cavtat, duur 45 minuten en een 10 km weinig reizigers er was plaats genoeg. Ik heb er echt van genoten het landschap en de zee te bekijken vanuit deze boot. Als verrassing twee dolfijnen...prachtig, was te laat voor een foto. Aangemeerd in Cavtat, met mijn rugzak had ik wel veel beziens. Ik moet richting Montenegro, ik weet niet waar ik ga slapen, heb enkel een gasthuis 7 km verder. Daar dus naar toe, en jawel langs een wandelpad, goed aangegeven. Op de plaats van het gasthuis, niets te zien dat erop lijkt. Verder dus, op zoek naar een slaapplaats. Een 5 km verder, kamers te huur. Ik daaropaf…en het was volzet. Deed nog een poging of ik ergens mijn tent kon zetten, maar dat ging niet. Ik vroeg mijn bus te vullen met water aan de jonge vrouw. Ok zei ze, en ze kwam terug met het water en twee bananen en een appel...voor onderweg. Ik bedankte haar en ze wenste mij succes. Dat fruit heeft mij gesmaakt, nu enkel nog een slaapplaats vinden. Ik liep nu wel langs een weg gelukkig niet zo druk. Het landschap veranderde, de heuvels werden bergen van meer dan duizend meter hoog. Soms nog een glimp van de zee. Na zeker een 20 km was het bingo, twee vliegen in een klap, een kamer in Gruda, Kroatië en 50 meter verder een supermarktje. Dat is geluk hebben. De dame vroeg van waar ik kwam, ik deed mijn uitleg. Waarom zei ze, de wereld kunt ge toch niet veranderen. Daar moest ik even over nadenken. Een klein beetje wel zei ik, ze lachte en bood mij Turkse koffie aan. De douche in en siësta…de nacht in Dubrovnik zat nog in mijn lichaam. Vandaag 20.4 km en 11 boot km haha. (2635,8 km) Grtjs leo