Rustdag in Zadar, Kroatië 31-08-2016

Gisteren was het wel een vermoeiende dag. Het is natuurlijk de warmte die het de laatste km zwaar maakt. In het hostel-House Hazar, voelde ik mij niet op mijn gemak, maar ik had slaap en onderkomen. Na een rustpauze, naar de omwalling van het stadje gegaan. Zadar is zeer oud, het is hoe dan ook toeristisch. Je kon over de koppen lopen. Romeinse resten vindt ge hier ook. En in een kleinstraatje, zag ik een schoenmaker. Ik daar naar binnen, hij zei meteen en met gebaren, nee hier geen nieuwe, alleen reparatie. Ok, ik stak mijn duim omhoog, hij wees naar zijn werkuren. Ik helemaal terug naar het hostel, achter mijn schoenen. De hiel moest dringend hersteld worden. Een derde paar schoenen kopen, dat zie ik niet zitten. Terug naar de omwalde stad, dat zijn toch al veel km vandaag, terug naar de schoenmaker, Zvonko heet hij. Ik liet mijn schoenen zien, en knikte goedkeurend. Op een briefje schreef hij de prijs, 80 Kuna, dat is nog geen 12€ spotgoedkoop. Hij deed teken of ik wandelde. Ik liet het boekje lezen. Hij liet de prijs zakken tot 70 kuna. Nee zei ik 80 kuna zal ik betalen. Hij zei iets dat ik niet verstond. Morgen mag ik ze afhalen. Dat wordt dan een extra nacht in Zadar. Maar niet in het hostel waar ik nu logeer. Ik vond een ander hostel, midden in de ommuurde stad Zadar. Direct daar naartoe, en gereserveerd. Amai wat een rondgeloop, nu iets eten en dan slapen zeker. Een klein restaurantje gevonden, ik bestelde iets dat gevuld is met vlees en ook frieten, en een rood wijntje van het huis en water. Een lange dag, terug richting hostel…langs een pleintje, volksmuziek. Daar kon ik niet laten voorbijgaan, een terrasje dan maar. Was een opkikker die muziek en dans en had veel bijval. Toch nog in mijn bed geraakt het was al 24 uur. Gsm kon ik niet opladen ik betrouwde het niet. S’ morgens een uur en nog wat langer blijven liggen. Smartphone een beetje opladen en, hop naar het andere hostel Boutique Hostel Forum, een mooier hostel...maar om 14 uur pas vrij, ik mocht mijn rugzak daar laten. Dan op zoek naar Decathlon, dat was bijna 3 km. Ik passeerde een taxi, en dacht ok ik neem die maar. Ik bleef de weg goed volgen die de taxi nam, want ik moet wel te voet terug. Het koste mij amper 6€. Ik Decathlon binnen, op zoek naar een slaapmap. Een mouse mat hadden ze wel, maar dat is geen oplossing. Een schort met rits aan de zakken, ook niet. Vlakbij was Intersport, daar vond ik een opblaasbaar slaapmat, het weegt wel 1 kilo. Nu bijna 3 km terug. Ik volgde de weg van de taxi, straatje hier en daar ...en oeps, ik was mijn weg kwijt, en mijn batterij van smartphone is leeg, geen gps. Daar moet ge al zo ver voor gewandeld hebben, kikker zei ik!  De weg vragen aan een passerende jonge man. Volg mij maar, een hele eind liepen we samen. We kwamen in gesprek, hij studeerde aan een sportschool, Marco heette hij, ik gaf ook mijn uitleg...hij gaf me spontaan een hand met de woorden ”proficiat”. Een beetje verder moest hij zelf zijn, maar eerst wilde hij een foto van mij en hem samen. Ik gaf hem de reislogger gegevens, en we groeten elkander, en het gaat je goed in je verdere leven. Marco heeft mij terug op de goede weg gebracht. Bij aankomst in het hostel, moest ik nog tot twee uur wachten...nog wat rondgewandeld in de buurt. Liet mijn smartphone daar wel om op te laden. Was twee uur, inchecken en ik liet mijn boekje lezen, “de man van 4000km zeiden ze”! Ze namen een foto van mij, om deze op hun blog te zetten. De kamers waren kraaknet, een kamer van vier, maar wel heel privé. Douchen en siësta, dagelijkse maar noodzakelijke kost. En daarna mijn schoenen gaan halen, hij had ze perfect hersteld. Ik betaalde, hij rekende 10 kuna minder, nee, ik gaf die terug. Hij lachte en gaf mij een hand. Heb wel vele km gewandeld vandaag in Zadar, verstodde! Grtjs leo