Rustdag in Munster, Frankrijk 27-06-2016

Gisteren een piza gaan eten, met een wijntje, en als nagerecht munsterkaas, straffe kaas die goed afsmaakt. Munster brengen ook herinneringen boven, ik ben hier al geweest met mijn overleden vrouw, Betty Hermans en onze drie kinderen, Kurt, David en Wim. Ook Tuur en Poulette, beide overleden, met hun kind Kevin waren erbij. Wat gaat de tijd snel....... Na de pizza, voetbal…hop naar de tv-zaal van de camping. Er zat enkel een wat ouder koppel binnen. Vroeg (in mijn beste frans?) Of zij ook gingen kijken, kreeg ik me daar een antwoord van de dame, en zeer bitsig , non non, ne pas bal de klos alez voetbal verstodde! Kalmte, kalmte reageerde ik. Niet te stuiten was deze dame, haar man, kan ik verder kijken ja, ook bitsig. Hij was naar Bil Gates aan het kijken die projecten voor kinderen steunde in ontwikkelingslanden. Ik dacht, ik haal mijn toverboekje boven. Ik stapte terug binnen en liet het de dame lezen…de man rood wordend van woede zwiepte het boekje terug in mijn richting. De vrouw probeerde nog pour les enfant, hij gaf mij een Franse tirade…je pence stress, bonsoir et bien dormir. Even gaan wandelen door camping, amai als ge zo moet leven, het wijst wel in de richting dat ze serieuze problemen hebben of is het de regen, ze stonden al 14 dagen op camping. Ik ging terug, en ze waren weg. Ok voetbal dus, een goede partij en verdient gewonnen. S'morgens uitslapen, maar was al wakker om 7 u, wat liggen draaien en maar opgestaan. Alles op zijn gemak. Dan naar toeristische dienst. Daar zou post voor mij liggen, een lidkaart van BAC Belgische alpenclub, voor overnachten in de berghutten in Italië. Ook een campingkaart van Pasar. Frans Van Bellen had voor de contacten in Munster gezorgd en mijn broer Guy deed de rest. Bedankt allebei he. Uitrusten vandaag, wat winkelen en naar militair kerkhof van Munster met weer duizenden graven. En nu nog een siësta. sssstttt