Van Petrovac, Montenegro naar Virpazar, Montenegro

Petrovac heeft ook een oud gedeelte en restanten van een vesting. Het was daar minder druk, onweer met hevige regen zal daar ook wel de reden van zijn. Een goed stukje vis met natuurlijk een witte plaatselijke wijn! Tijd om te gaan naar slapen. Morgen zal het niet regenen, en dan over de bergen naar Virpazar aan een uitgestrekt meer gelegen. Had de wekker om 6 uur gezet…maar om 5:15 stond ik op en maakte me klaar. Vroeg weg dus in het schemerdonker. Via een doolhof van trapjes naar boven. Toch mijn weg moeten zoeken, maar ik kwam toch op de baan. Een beetje verder splitsing naar links de bergen in. Klimmen dus, gelukkig niet veel verkeer, en dat zal zo blijven tot bijna het einde. Kronkelend naar boven, met telkens een nieuw panorama. Ik ging tot bijna 700 meter, ik wist niet naar waar ik eerst moest kijken zo schoon was het. En maar foto's nemen. Een auto stopte, wilde mij een lift geven haha, maar dat sloeg ik af. De afdaling kon beginnen, nog een twaalf km te gaan. Het bleef kronkelen naar beneden. Op 9 km van mijn doel, rechtsaf een pad naar beneden. Ik dat pad volgen, na een tijdje liep dat pad dood, overgroeit. Zat tussen de druivenranken, en op privégrond. Nu kon ik niet meer verder…een stuk terug en hindernissen genomen begeleid door gps. Ok ik heb het pad terug, maar was overwoekerd met mos op de stenen...en stijl naar beneden. Mijn stokje kwam van pas. Oef op een verharde weg gekomen in de goede richting. Een viertal loslopende honden, kwamen op mij af...ook dat nog. Er was er ene bij, die had precies een grijns op zijn gezicht, en zag hem denken van mmmm njam njam lekker hapje! Ze kwamen dichter, ik deed bewegingen met mijn stok. Ze deinsde achteruit, ik stilletjes voort, met de stok in parate houding. Ze blaften en grolde maar bleven uiteindelijk staan. Dat was wel even verschieten, er moet er maar ene aanvallen en de rest volgt...verstodde. Verder op de weg die zou overgaan in een pad. Ik passeerde een huis, en hoorde geroep van een oude man tegelijkertijd zwaaiend met zijn armen. Ik stopte en met hand en tand legde hij uit dat het pad weggevaagd is en de doorgang is geblokkeerd. Hij deed teken dat ik moest rondgaan. Moest ik een km terug en de baan terug op. Deze streek was een oase van fruit en groenten. Wijnboeren hier met de vleet. Nog steeds natuurlijke wonderbare zichten. Er was iets meer verkeer maar het bleef redelijk vrij kalm. Tot de laatste km door het samenkomen van een hoofdweg, was het verschrikkelijk verkeer. Voorzichtig verder met af en toe een toetende auto. Mijn stok ging telkens omhoog. Eindelijk aangekomen, ik het hotel binnen, geen registratie van booking com. Ik was verkeerd moest op appartementen Vir zijn, zelfde naam als hotel. Ik daarbinnen en er was niemand. Na een tijd dan maar getelefoneerd…niemand nam op. Terug naar buiten gevraagd aan een man, hij wees naar de deur ernaast …amai amai zo kon ik nog lang wachten. Het boekje had niet veel effect bij deze dame. Maar ik was wel blij dat ik er was, en morgen toch een speciale dag voor mij. Johan Cordier zal mee wandelen in Albanië welkom Johan en ja watte ik ben in blijde verwachting. Vandaag. 28 km. (2752,4km) grts Leo