Van Pepellash, Albanië naar Korçë, Albanië

17 oktober 2016 - Korçë, Albanië

Na de onweersdag, was de zon terug van partij, en konden we ons opwarmen aan het meer waar we bivakkeerden. Onze tenten konden we nu laten opdrogen. We gingen koken vandaag, maar mijn gasvulling was bijna leeg. Ik maakte dan een beschutting om het vuurtje windvrij te maken om een optimaal vuurtje te krijgen met de resten van het gas. En het lukte, we maakte spaghetti (haha)... met baselicumsaus, en een paar ajuinen erbij. Dat was ons avondeten en daarna nog een koffie met een koekje. De zon ging snel onder en het werd koud. In de tent dan in een warme slaapzak, het was nog maar 19 uur. Maar de slaap kwam vlug en ronken maar, alez de Johan, verstodde! Wel enkele hevige windvlagen en het geruis van struiken en bomen. S'morgens opstaan eerst het hoofd buiten de tent en het was mistig. De koude was ook aanwezig, en we duffelden ons in. Ontbijt, het laatste restje gas warmde het water op voor koffie met enkele sneden brood en kaas. We hadden enkel nog chocolade en een paar walnoten voor de middag over. Water hadden we voorlopig nog voldoende. En nu de natte tent inpakken en alles klaarmaken om te vertrekken. Terug op weg richting Korce in de mist. Het was een aarde weg en keien. De mist trok langzaam op. De zichten kwamen terug, tijd voor enkele foto's. Onderweg serieuze wegenwerken met afgraven van stukken bergen, een gigantische onderneming. Maar de onafgewerkte werken lagen stil. We volgden de oude weg, met het nodige getoeter en gegroet vervolgde wij onze weg. In een dorpje hadden de bewoners hun fruit uitgestald op de baan om te verkopen. Wij stonden ervoor, en de vrouw gaf ons appels en nog eens appels. We wilden betalen, maar ze wilde er niet van weten…uiteindelijk na ons aandringen nam ze het geld aan. We zaten nu in een rijkelijke vruchtbare vallei. Met allerlei landbouwproducten, met links en rechts een bergketen. Rechtdoor was de stad Korce. We namen een landbouwweg i.p.v. de baan. Natuurlijk veel slijk maar dat namen we erbij. Honden genoeg hier soms los en soms vast, steeds blaffend en grollend...soms waren er brave die kwamen snuffelen. Ploeterend door slijk en dan een macadam die ons naar de stad leidde. De behuizing aan de rand van de stad was eenvoudig, we hadden ook veel bezien. Ook aan de rand van de stad een vuilnisbelt, gefinancierd door Duitsland als milieuproject. Gewoonlijk zien we het vuil in beken en rivieren. Een rustpauze op een terrasje in het centrum van de stad. We vroegen info naar een hotel, ze wezen ons door naar het hotel grand Palace. Hotel was voor ons ok, en niet duur en is ook een verpozing na de voorbije zware dagen. Vandaag. 24,7km (3297,4 km) Grtjs Leo en Johan

17-10-2016-01

17-10-2016-02

17-10-2016-03

17-10-2016-04

17-10-2016-05

17-10-2016-06

17-10-2016-07

17-10-2016-08

17-10-2016-09

17-10-2016-10

17-10-2016-11

17-10-2016-12

17-10-2016-13

17-10-2016-14

17-10-2016-15

17-10-2016-16

17-10-2016-17

Foto’s

2 Reacties

  1. Lydia Thys:
    18 oktober 2016
    Weer hele mooie foto's en een prachtig verhaal Hoe armer de mensen hoe meer ze willen geven .Ik vind het héél tof van jullie dat je toch betaald hebt voor die lekkere appels.Groetjes!
  2. Erna Michiels:
    18 oktober 2016
    Dat verwarmd je hart toch hé dat arme mensen zo delen ,maar die zijn eigenlijk niet arm ,die zijn rijk van binnen.
    En weer prachtige fotokes