Van Pagri, Albanië naar Frashër, Albanië

Opstaan met hondengeblaf, en de tenten waren kletsnat van de dauw. Het was 6:30, en alles ingepakt. Ondertussen water laten koken op mijn vuurtje voor koffie. Smeerkaas met brood en wat koekjes. Plots passeerde een man ons met een wapen, het was een jager. Vandaar ook de schoten die we hoorden. Verder inpakken, ook de natte tent en verder met onze tocht. De bergen in dus, we zaten op een 700 meter. We zegden tegen elkaar dat we geluk hebben dat we brood, kaas en walnoten gekregen hebben van deze mensen. Het gebergte is zeer mooi met voortdurend andere zichten. Gisteren waren er nog serieus wat slijkstukken, vandaag iets minder. Maar toch was het soms ploeteren. Vandaag ook regelmatig een jeep met volk en goederen. Telkens wuifde ze en groeten ze ons. Het was een prachtige natuur, hier wonen er ook weinig mensen. De stilte overheerst hier! We genoten van de zuivere lucht.

Johan was boswachter van beroep, hij fotografeerde dan ook dikwijls insecten en landschappen. Hij stopte bij planten en andere dingen en gaf een korte uitleg. Hij heeft dan ook wetenschappen gestudeerd. Stilaan kwamen we aan in Frashër, een bergdorpje. De tijd is hier blijven stilstaan, eigenaardig genoeg was er een museum van het Ottomaanse rijk. Maar het was gesloten. We waren blij dat we er waren, we hadden bijna geen water meer. We vroegen aan een man om plaats om onze tent op te stellen. Hij gebaarde naar een plaats waar er een oude school was. Het was kort bij en wij stelde er onze tent op. De tent en andere dingen moesten drogen. Een vrouw met een emmer was iets aan het plukken uit de bomen. Ze kwam onze richting uit, het was voor thee, ze groeten ons met een brede glimlach en ging verder. Het was tijd voor ons avondeten. Johan had nog een rantsoen spaghetti en ik bakte vleesworst in de pan. Tijdens het eten kwam er een jonge man met gebaren een praatje doen. Hij vroeg of we brood moesten hebben. Hij rende werkelijk naar zijn woning en kwam terug met een volledig brood. Amai dat is weer geluk hebben. Daarna zegde hij iets, maar we verstonden hem niet...de vrouw met de emmer kwam er ook bij. Het was zijn moeder, zijn moeder belde…kort erna kwam zijn zoon met 4 eieren en benzine. Johan had een vuurtje gemaakt vandaar de benzine. Een steekvlam en we hadden ons kampvuur. Het werd vlug donker, de moeder met zoon gingen naar huis…en wij nog even napraten, en ons tent in, morgen een andere dag. Vandaag 20,7 km (3216,7 km) Grtjs leo en Johan