Van Motel Yarim Ada In Baki Temel, Turkije naar Eceaban , Turkije

SPONSORING

Hallo iedereen, 

Morgen zijn het mijn allerlaatste km, en bij deze wil ik een warme oproep doen om een van de goede doelen te sponsoren. Of het nu 5 €,10 €, of welk bedrag ook is, het maakt niet uit. De organisaties kunnen het allemaal gebruiken om hun projecten te financieren. 

Op zaterdag 3 december is er een bijeenkomst voorzien met een drankje en hapje (meer gegevens komt later via deze weg) Al de sponsoren zijn met deze uitgenodigd! Zeg het voort!

Voor online UNICEF druk op de http://action.unicef.be/projects/te-voet-van-nieuwpoort-naar-turkije-4000-km-nl

Voor kindergeluk reknr. IBAN: BE53 4324 0198 8153
mededeling: ‘“gift sponsoring trektocht Vercauteren

Voor rechten van de mens reknr. BE34 0011 2701 3290

mededeling: ‘Vercauteren trektocht Nieuwpoort-Turkije

Vandaag is het een zeer speciale dag, het is mijn voorlaatste wandeldag. Ik heb in het motel s'avonds nog iets gegeten, gegrilde vleesstokjes met groenten…volgens mij waren het sateetjes. Nog een slaapmuts en mijn bed in. Amai dacht ik, dat ik zo ver zijn geraakt en nu al bijna 6 maanden op pad, ik kan het bijna niet geloven. Een dikke 24 km en ik ben er. Op 20 nov is het ook de internationale dag van het kind. Mijn projecten sluiten daar perfect op aan. Mijn voeten en benen en mijn rug zullen blij zijn dat ze kunnen rusten. Ook mijn materiaal begint behoorlijk te verslijten. Maar de schoenmaker van Albanië is een krak, de zolen hebben het overleefd. Ja de laatste dag morgen, ik zal daar ontvangen worden door de universiteit van Canakalle en de Turkey-Australia-New Zeeland friendship and promotion Association. En door de burgemeester van Eceabat, Adem Eyder…we zien wel he…tijd om te slapen. Moeilijke nacht gehad hebt wat keelpijn en een snotvalling, zenuwen zeker. Gaan ontbijten...en op weg voor mijn allerlaatste stapdag. Het was weer bitterkoud, goed ingeduffeld op weg en langs de kust te en terug naar Eceabat. Weinig verkeer maar toch regelmatig getoeter en gewuif. En ja mijn honden waren ook aanwezig ze blaften waarschijnlijk om mij uit te wuiven…ik ben er hen dankbaar voor. Op heel mijn weg heb ik al serieus wat honden gezien. Verder turend naar het water, een MSC op deze wateren passeerde mij met een volle vracht containers, ook dat is verleden tijd voor mij. Wat gaat de tijd toch snel, veel te vlug eigenlijk. Nog een 10-tal km het was 11 uur ik moest het tempo wat verlagen, ik word pas om 15 uur verwacht in Eceaban aan het gemeentehuis. Een thee drinken aan een barretje, is het enige dat ik hier tegenkwam. Dan terug verder, rond 12:30 picknicken onderweg, het is vis met brood en water. De zon scheen maar uit de zon was het koud en ook wat wind. Nog wat foto’s. Ik nader stilaan Eceabat en stopte even voor opnieuw thee het verlichte mijn keelpijn. Verder voor de laatste km, aangekomen aan de pier...zag ik niet meteen het gemeentehuis. Bellen naar mijn contact. Maar daar riepen ze al. Niyazi president van de Turkse -Australische-Nieuw-Zeelandse Associatie drukte mij de hand, ook Dylan Walsch drukte mij de hand als vertegenwoordiger van dezelfde associatie uit Australië. Voor de universiteit was het de dame Azer Banu die mij feliciteerde. Wat een verrassing er was ook pers met camera's om de beelden van mijn aankomst te filmen. Ze namen mee naar de burgemeester Adem Eyder, hij stond mij op te wachten met zijn gevolg. Ik werd ontvangen op zijn bureau. Morgen maak ik dit verhaal verder af. Ik moet er even wat tijd voor maken ......verstodde. Vandaag 24,7 km (3885,2 km) Grtjs Leo en tot morgen.