Van Log Pod Mangartom, Slovenië naar Bovec, Slovenië

Ja die dag, blijft me wel nazinderen in mijn hoofd. Ook zal deze ik gebeurtenis, zeker en vast nooit vergeten. Ja hoogtevrees moogt ge zeker niet hebben, maar dan was ik ook niet zover geraakt. Ervaringen zijn natuurlijk relatief, maar zelfs als het een tijdje geleden is, zoals nu die afdaling loodrecht naar beneden tegen een rotswand, komt dat wel goed van pas. En ja, ik kan nu wel zeggen na meer als twee maand stappen, dat het lang geleden is dat ik zo een conditie heb zoals nu. Maar superman ben ik ook niet. Ik ben ook te weten gekomen dat zo een route als gisteren, gemarkeerd wordt met een rode driehoek met een uitroepteken. Op mijn kaart was dat niet te zien, en ook de zogenaamde patroon Fox van de vorige berghut heeft daar geen melding van gemaakt. Ik zal zeker voor mijn verdere tocht in de bergen, meer aandacht moeten hebben voor deze signalen en tekens!

Toch nog iets gaan eten gisteren, het eten is redelijk goedkoop. Nog wat gepraat met de Sloveen Leopold, jawel Leopold. Hij trekt wat rond in de bergen, tezamen met zijn vriendin. Hij vond het ook een bangelijk project. De hostel eigenaar was een moto- biker, hij zegde mij nonchalant dat hij zeker al 10 keer in Gallipoli Turkije geweest was. Joe heette hij, ik zei hem dat ik te voet was. Och zij hij dat is maar 1500 km. Boven mijn hoofd verscheen een ballontje met vraagtekens. Hier drink een cola voor je suiker, amai dat is ook al ne aardige. Gaan slapen, soms wel wakker maar toch goed geslapen. Het was reeds 7uur. Leopold met vriendin, wenste mij een goede trip, schreven de reislogger nog op en waren weg de bergen in. Vandaag dacht ik iets meer als 10km te doen. Hoogteverschillen waren te verwaarlozen. Ik vertrok rond 7.30 uur via het Sloveens vredespad, met plaatsen die de grootte oorlog herdenken. In vergelijking met gisteren, was dit een gemoedelijk pad. Een riviertje volgend, up and down. Soms toch wel moeilijke stukken, met zelfs kabels, maar horizontaal i.p.v. loodrecht. Hopla te ver gelopen, een stuk terug op de juiste weg. Waar zat ik met mijn hoofd! Onderweg een op stakel een soort van vesting, met een tunnel door de rotsen heen, en met een doolhof van gangetjes en schietgaten. Het fort was reeds gebouwd in de jaren 1600 en ook gebruikt in de grootte oorlog. Op de baan, aan het fort een pak toeristen, met bussen en parkeerplaatsen. Het is ook wel vrij uniek. De vredensroute stak de baan over, en duikt naar beneden naar de rivier Kortinica, waar men kan raften en kajakken. Ik volg de rivier richting Bovec. Deze morgen heb ik nog een slaapplaats gereserveerd. Dus ik hoef geen slaapplaats te zoeken bij aankomst. De lucht was dreigend, er was ook onweer voorspeld na de middag. Ik heb nog wat tijd, terug de baan kruisen naar een nieuw pad die uitkomt in Bovec. Weldra was ik er, nu naar het hostel, maar ik was de naam vergeten en volgens gps zijn er twee. De ene onder de andere naar boven. Ondertussen was het beginnen regenen. Regenjas aan, ik koos voor boven. Was toch vrij stijl omhoog. Ik kwam eraan en zag de naam hostel Bovec. Haalde mijn smartphone boven, er was free wifi, bezag mijn boeking, en ja ik kon terug naar beneden. Amai, amai. Ik was daar juist op tijd toen, het onweer los barste en bakken regen naar beneden kwam. Oef, dat is een geluk. Logeer in een kamer voor 6 personen, ik lig vanonder, is proper met bar maar wel heel druk. Vandaag 14,2km (1639,9 km) Grtjs leo