Van Kranjska Gora, Slovenië naar Zavetišče pod Špičkom , Slovenië

Zoals ik al gezegd heb, gisteren wat rondgeslenterd, in het dorp stadje. Er is hier ook een vredespark als herinnering aan de grootte oorlog. Veel Russische soldaten waren hier toen gestationeerd. Het werd stilaan tijd om iets te eten. Het eten is vrij goedkoop, goed en veel, zelfs in deze toeristische trekpleister. Nog een terrasje en slimovitz met een koffie…en naar mijn kamer. Rugzak ingepakt, om vroeg te kunnen vetrekken. De wekker om 5:30.
Het wordt morgen een zware dag was ik aan het denken en ik………viel in slaap. Daar gaat de wekker, eruit, kort toilet en wegwezen.
Ik zat dus op een 800 meter, in Kranjska Garo, en moet vandaag naar 2064 meter naar berghut Zavetišče pod Špičkom, dat belooft na mijn rustdagen.
Vooruit dan maar niet versagen, and go! De weg ging richting Trenta, dat beneden lag over een top van 1611m, op die top moet ik rechtsaf, richting berghut. In Trenta moet ik niet zijn. De weg naar de top is wisselend, via een pad, af en toe een klein stukje weg, maar snel weer een pad. Het gaat steeds omhoog en soms dalend, ja zo geraakt ge ook niet boven...dacht ik. Onderweg een Russische kapel, een paar dagen geleden kreeg deze kapel, onverwachts bezoek van Poetin, dat was een heksenketel, daar aan die kapel, volgens de bewoners moest alles wijken en was alles afgesloten. Hij zal de banden met Slovenië willen aanhalen zeker. De bloemenkransen lagen er nog. Verder naar boven, ik zie hier geen enkele wandelaar, het pas gaat meestal door een bos. Stilaan kom ik boven, op 1611 meter. Amai dat is hier precies kermis op die top. Parkingsplaatsen voor auto's en moto's, betalend. Heel veel fietsers, weinig rugzakken. Ook souvenirs kunt ge hier kopen. Toch even gestopt, even rusten en drinken en op weg. 800 meter gestegen, nog een 450 m te gaan. Ik kom voorbij de boomgrens, het wordt meer rotsachtiger. Het terrein veranderd, en wordt zwaarder en het is zowel naar boven als beneden. Losse keitjes zijn zeer verraderlijk. Ook stroken die overgroeid zijn is oppassen. Het pad loopt ook lange stukken naast een diepte. Voorzichtigheid is nu mijn motto. Toch enkele wandelaars op dit pad. Normaal duurde dit stuk een 3-tal uur, ik denk dat ik er langer zal over doen. Het is zwaar. Vooral met een aanwijzing dat het nog 1uur duurt, terwijl mijn gps nog 1 km aangaf. Het was ook zeer steil met veel losse stenen. Een aantal keren moeten rusten ...verstodde! Eindelijk kwam ik boven, en werd beloond met een ongelooflijk zicht van de bergen, gewoon uniek. Onderweg had ik het al opgemerkt, maar nu in volle glorie, zonder gevaar om te struikelen. De heer, hij noemt zich Fox, begroete mij. Hij zegde normaal moet ge reserveren, het boekje loste het op. Een pint trakteerde hij, en gaf mij nogmaals een hand. Onderweg stelde ik weer eens vast dat mijn schort gescheurd was, ja weer tussen mijn benen...ik snap het ook niet. Is wel al voor de tweede keer, wat zeggen ze over die ezel? Ik heb ze een 10 dagen geleden gekocht. Naaien dan maar hé en uitrusten op het terrasje, met het mooie zicht van de bergen. De berghut liep stilaan ook vol, vanuit verschillende paden kwamen ze aan. Vlug een plaatsje voor slapen gezocht. Het is een soort van lange bak, langs twee zijden. Dat wordt een gesnurk deze nacht, en de wc, amai die is buiten, je moet eerst trap omlaag en dat met zoveel volk dat beloofd! Nu ga ik eten. Morgen nog de bijhorende foto’s.
Vandaag 20.8 km (1607,9 km)
Grtjs leo