Van naar Forno di Zoldo, Italië naar Calalzo di Cadore, Italië

Het eten van gisteren was zeer goed, saladebar, pasta, en steak met frieten, het waren precies Belgische. Een taartje en koffie met…een slaapmutske. Voor het slapen bedankte ik nog de eigenares voor haar gastvrijheid, ze legde me nog uit hoe ik s ‘morgens buiten geraak. Zoals gewoonlijk op tijd opgestaan, ingepakt en hop! Vandaag zit ik wel met een handicap, gisteren nog op zoek naar een kaart van de regio...niet gevonden. Heb wel een overzichtskaart van de dolomieten, met geen details van paden. Gps geeft wel iets meer details, samen met een kaart is het vertrouwbaar. Ik start op de weg, en een km verder, een info wandelbord. Ik zag een pad en ook op mijn gps...ok dat kunnen we 4 km volgen. Ik zat nog in een vallei, dat min of meer de hoogtelijnen volgde. Recht een bos in, weinig hindernissen. Ik dacht toen terug aan de Sentiero della Pace. Ik heb daar toch serieuze stukken gemist. Misschien had ik het beter moeten voorbereiden met het downloaden van kaarten. Dan had ik dit pad beter kunnen volgen, uitgezonderd de sneeuw die nog aanwezig was in het begin. Misschien moet ik het opnieuw doen een volgende keer. Haha zijn er vrijwilligers. Voilà de eerste 5 km, zijn gepasseerd. Ik kom terug op de weg. Een stuk van 20 km, met in de helft een Passo van 1530 meter. Passo Sibiana. Gecombineerd met weg en pad ga ik naar boven, ik zit op 940 meter. En den ezel en de kabellift zijn er niet, amai dat beloofd! Ik moet het u niet zeggen...maar ik kwam dampend van het zweet boven.”Verstodde”. Een bar en fietsers op het terras, een broodje en bruiswater en terug op weg. Er zou een pad moeten zijn, ja dit zal het wel zijn, 200 meter en terug naar boven het wordt een gewoonte. Ok naar beneden langs de weg. De zon zit achter de bomen. Toch nog een bord met pad en info. Ok dat risico neem ik is beter als langs de weg. De bergdorpjes leveren mij water via hun bronnen. Ge kunt hier blijven foto's nemen, zo mooi is het. En dan was ik beneden het was 12:30 tijd om te eten...mijn gps-melde 26 km. Ik zie op overzicht kaart ...nog 10 km. Amai dat gaat zwaar worden. De zon scheen op zijn hardste. Mijn nieuwe schoenen hebben de test doorstaan, geen bleinen. Ja zeg foert we gaan ervoor. En we zijn weer weg via een wandelfietspad, die langs vele dorpjes slingerde. Onderweg was er drinken genoeg. Mijn rugzak schoof van links naar rechts...dan maar meer halthouden en drinken. Ik denk nog 5 km, naar de camping. In de verte stapelen onweerswolken zich op....ik zoek op gps een ander onderkomen. Ok een hostal op 3 km. Ik begon het te voelen, zat al op 34 km. Tijd om aan te komen, nog 2 km…en het dorp lag boven. De laatste km omhoog amai, dat is balen. Aangekomen in hostal, blijkt deze alleen voor bambino ‘s. Ja even gaan zitten. 2 km verder zijn er hostels, maar een camping is er niet. Niets aan te doen, ik moet verder. Hop met de voetjes, na een half uurtje kwam ik aan in het hostal Calalzo . Het boekje kon niet toveren, ik was blij dat ik er was. De teller stond op 38.2, km. Dat is niet herhaalbaar voor alle dagen. Vandaag 38.2 km (1394,9 km) grts Leo