Van Carlettini, Val Campelle, Scurelle TN, Italië naar Rifugio Refavaie, Pieve Tesino TN, Italia

Gisteren was het wel een pittige etappe, goed ontvangen in Rifugio Carlettini. Maar moest me weeral verstaanbaar maken met gebaren, ze spraken enkel Italiaans. Ik ging zeer vroeg vertrekken, en ze legde me met hand en tand uit dat ze een broodje ging klaarleggen voor morgenvroeg. Zoals ik gisteren al zei, een hele kamer voor mij alleen, er konden wel twintig man slapen. Eigenaardig dat er maar 1 wc en douche was. Dat word aanschuiven als het vol zit. De wekker om 5:30 gezet. Hij rinkelde al vlug. Eruit, want ik verwacht een zware dag vandaag. En het broodje lag klaar. Juist voor 6u was ik al op weg. Ik zat op 1368 meter en moest over de Cinque Croci op 2018 meter om dan af te zakken naar 1116 meter, naar Rifugio Refavaie. En ik begon aan een beklimming van 650 meter. Het was steil, en het zweet brak mij al vlug uit, stap voor stap naar boven. Ik stopte om te drinken...ik had extra drinken bij. En mijn zweet wegvegen.......ja mijn handdoekje vergeten, al de derde keer. Ja dan maar laten lopen zeker,” verstodde”. In het begin was de weg voortdurend in een dennenbos, het was nog vroeg met een voor mij dankbaar fris windje. Nog een uurtje naar boven dacht ik, was al meer als een uur bezig. Onderweg nog een Refugio, waar ik mijn broodje nuttigde. Ik zat al boven de boomgrens, zeer mooie vergezichten, foto’s nemen dus. Onderweg een ex-militair kerkhof, enkel een kruis als herinnering en monument. Nog een beetje naar boven, zwetend kwam ik op de top. Wat een uitzicht. Ik had juist mijn rugzak uit…en daar kam er een jonge ezel aangelopen, met zijn snuit tegen mijn lichaam duwend, en met zijn zijkant tegen mij botsend. Ondertussen was er een grotere ezel met mijn rugzak bezig, en die kleine mij maar verder duwen. Wilde waarschijnlijk spelen...of mij afleiden. Vlug mijn rugzak terug aan, en ik vroeg ondertussen aan hen…familie Vercauteren zeker…ja te koppig om te antwoorden. De kleine volgde mij nog, maar uiteindelijk stond hij naar mij te gapen en dat hij precies wou zeggen “alez, kom laat ons wat spelen”! Ik zei nee Vercauteren ik moet verder!

Afdalen was een verademing, maar het is wel bijna meer dan 800 meter dalen. Even wat haarspelbochten afsnijden, en alsmaar verder, het duurde wel lang voor ik links moest afslaan om op de vrede route te blijven. Na een tijdje nam ik de kaart…en ja natuurlijk, ik heb de afslag gemist die lag in een bocht die ik afsneed. Amai, amai ...wat nu. Maar ik had wel een beetje geluk deze weg ging, weliswaar via een kleine omweg, naar mijn bestemming. Oef wat een geluk, anders moest ik een heel stuk terug naar boven. Kaart beter bekijken, voor vertrek is de boodschap. Als je een totaaloverzicht wil bij een kaart en gps vallen er details weg. Oppassen met afsnijden dus. Het was een lange weg naar beneden…maar kwam wel vroeg aan. Het verwonderde mij wel, het was 11:30. En ik die dacht dat het keihard ging worden...in het begin zeker...of word ik het al gewoon? Even dacht ik om 4km verder te gaan, maar daar was enkel een hotel…nee ik stop hier…een halve dag rust …das zeker da “verstodde”. De patroon las mijn boekje en hij leiden mij naar een kamer voor mij alleen i.p.v. een van een slaapzaal. Iets gegeten, en een siësta. Morgen naar een camping op een toeristische plaats St Martino di Castrozza. Ik hoop daar een schoenmaker te vinden, want mijn schoenzolen geven er bijna de brui aan. En nieuwe kopen is ook een risico…we zien wel.

Lala la mijn schoenen zen versleten lala la je mag het gerust weten la la, mor zolang ik er mee kan gaan, blijven ze aan mijn voeten aan! lala la (Dat komt niet van mij, mor van een andere Vercauteren “nee niet die ezel! Dit is mijn wandellied volgens mijn broer! “Verstodde”

Vraagje, hoeveel keer zie en hoor je het woord (verstodde) Verstodde!

 Vandaag 20.2 km (1273,1 km) Grtjs leo