Van Belsh, Albanië naar Urë Vajgurore, Albanië

6 oktober 2016 - Urë Vajgurore, Albanië

We moesten dus een slaapplaats vinden en we overlegde onderling. We vroegen het aan de ober. Hij wees in de richting van een geel huis. We verstonden elkander niet, toen begon hij toch wat Engels te praten. Ik ging rond de bar restaurant en zag een klein tuintje achter het huis. Wij vroegen of dat we s'avonds iets konden eten. Natuurlijk zei hij, en meteen vroegen we om onze tent in het tuintje mochten zetten. De eigenaar reageerde dat we boven konden slapen ...op het dak. Wij gaan zien maar het was een roofing dak, daar konden we moeilijk slapen. Hij riep en hij deed teken dat we in de tuin ons konden instaleren. Wij zette onze tent op, en daarna moesten we mee met de auto naar omhoog een berg op. Johan en ik bekeken elkander en zegde tegen de man ok en stapte in zijn auto. Eerst op asfalt en dan een hobbelzandweg. Boven hadden we 360 graden uitzicht. Ik kan echt niet beschrijven hoe mooi dit uitzicht was, ongelooflijk. Op deze plaats ook een nest van bunkers en tunnels van in de tijd van Enver Hoxa. We stapte terug in de auto en we reden naar een kerkhof waar zijn drie broers en zijn vader begraven liggen. Terug naar het restaurant en de keuken ging open. Forel met frieten en salade. Zowel de ober en de eigen naar kwamen bij ons aan tafel zitten en aten en dronken mee. Nog een koffie met raki achteraf. Johan ging slapen, ik hield de Albanezen nog wat gezelschap verstodde. Andere Albanezen trakteerde mij, dat kon ik toch niet weigeren hé. Tijd om te slapen het was al laat. S'morgens met zeer kleine oogjes op, tent afbreken en ontbijt. Afscheid genomen en door het stadje Belch, het was al heel druk. Ge kunt niet geloven hoeveel mensen er al waren ze gingen alle kanten uit, en ook fietsers en auto's. Ook aan het meer was het druk, een kleine voorraad gekocht en we hadden veel bezien en dit worden we al gewoon. Een Duitse maatschappij zal in de komende jaren hier een project opstarten aan het meer met hotels en vakantiehuizen en een nieuwe weg. Het kriskras geloop van de mensen geeft wel een bepaalde sfeer. In ieder geval hebben we dit nog gezien of meegemaakt. Ok, nu verder met ons avontuur en we trekken verder. In het begin waren het asfaltwegen. Daarna een keienweg, een verhaal apart. Midden in het landbouwgebied met verschillende portretten en landtaferelen zoals kalkoenen, geiten koeien schapen en karren met ezels en paarden. Maar ook soms tractoren uit China. De weg zoals ik reeds heb gezegd is vrij moeilijk begaanbaar. En toch reden daar auto's en brommers. Verschillende keren wilde ze ons een lift geven en ook begroeten ze ons met hun claxon. In een dorp werden we weer uitgenodigd om iets te drinken. Het was de eigenaar van een bar. Hij werkte in Italië en heeft nu een huis en een bar, dat zijn kostwinning is. Over de baan stond een onafgewerkt huis, die man werkt in België zei hij. De koffie moesten we niet betalen, ze wilde ons een raki doen drinken ...maar dat deden wij niet. Wij verder en we werden werkelijk uitgewuifd. De zon was wel van de partij en scheen onverbiddelijk op onze hoofden. In de verte zag ik een man op een ezel aan een benzinestation, we gingen er heen en we schuilde onder de luifel voor afkoeling. We zitten nog altijd op een moeilijk begaanbaar keienweg, met stofwolken van een voorbijrijdende auto. Ja Albanië is geen gewoon land. We liepen verder en kwamen op het asfalt. We passeerde een begrafenis, de mannen op straat en de vrouwen boven in een huis. We stelde ook vast dat het hier wel meer proper was, minder afval en vuilnis. En nu gingen onze ogen weer open. We kwamen in een vallei, daar stonden wel honderden oude boorputten, het gaf ons een beeld van hoe ze vroeger het olieboren deden, is echt wel nostalgie.
De reuk van de olie is hier niet te harden. Sommige pompen hebben wel een nieuwe motor. De grond rond de torens en pompen zijn zwart. Ook een beek waar we passeerden is vervuild. En toch wonen er in deze streek mensen met hun familie. Ook landbouwproducten worden hier geteeld. Van vervuilde grond saneren is hier niets te zien. Heel de vallei was volgebouwd met deze pompen. Vele km verder was het gedaan met de stank en de torens. Dat is toch wel even nadenken hoe zoiets kan. We naderen stilaan ons doel en kwamen in een klein stadje Kucevo. Aan een bar vroegen we naar de camping ,deze was nog een ,3-tal km verder. Wij dus verder naar camping Berat Caravan te Ura Vajgurore, het was een lange dag. Vandaag 33,3km. (3083,7 km) Grtjs Leo en Johan

06-10-2016-01

06-10-2016-02

06-10-2016-03

06-10-2016-04

06-10-2016-05

06-10-2016-06

06-10-2016-07

06-10-2016-08

06-10-2016-09

06-10-2016-10

06-10-2016-11

06-10-2016-12

06-10-2016-13

06-10-2016-14

06-10-2016-15

06-10-2016-16

06-10-2016-17

06-10-2016-18

06-10-2016-19

06-10-2016-20

06-10-2016-21

06-10-2016-22

06-10-2016-23

06-10-2016-24

06-10-2016-25

06-10-2016-26

06-10-2016-27

Maak je reisblog advertentievrij
Ontdek de voordelen van Reislogger Plus.
reislogger.nl/upgrade

Foto’s

1 Reactie

  1. Erna Michiels:
    7 oktober 2016
    Je verhalen blijven altijd de moeite. Soms lach ik soms huil ik maar ook huilen van de pret ,snap je hahahaha