Van Ayvalik, Turkije naar Askin Art Hotel İsmetpaşa Mahallesi Hasan Mevsuf Sokak No 53, Canakkale, T

14 november 2016 - Çanakkale, Turkije

Gisteren had ik wel pech, het hostel dat ik had geboekt was gesloten. Anderzijds toch nog een beetje geluk dat ik direct een andere slaapplaats had, en ook nog dat ik kon eten, het was een Turkse maaltijd . Goed gezind opgestaan! De sleutel gaan afgeven van de kamer, de eigenaar had ook nog een cafeetje. Hij gaf me een thee. Mijn rugzak kon ik even laten staan, ik ging verder om een ticket te kopen voor Canakkale. Om 11:15 zou ik vertrekken, tijd genoeg het was net geen tien uur. Terug naar het café, en vroeg ik aan de man of de bushalte juist was, volgens de gps wel zei ik. Hij bekeek het en zei dat het de oude station was, en ook dat ik moest vetrekken om 11:15, en het is nu elf uur…hoe kan dat nu ik heb een uur vroeger...hij belde direct een vriend op met taxi. Die was er snel en hij reed mij zo snel mogelijk naar het station. Jawadde juist op tijd. En hop richting Canakkale. Zoals gepland had ik normaal daar moeten toekomen met de ferry. Nu heb ik een serieuze omweg moeten maken om daar te geraken. Er resten mij van daaruit nog drie stapdagen en dan ben ik …in Gallipoli mijn einddoel. Het was een dikke 200 km rijden naar deze stad. Regelmatig stapte er volk op en af. Mooie landschappen passerend, nee plat is het hier niet. Uiteindelijk stopte de bus buiten de stad en moest ik overstappen op een minibus naar het centrum. Dan te voet verder naar het adres van mijn slaapplaats. Onderweg in een Carrefour inkopen doen voor een drietal stapdagen. Ik wilde mijn rugzak in Carrefour neerzetten...maar moest hem aanhouden van de bewaking. Verder aangekomen aan het huis...maar geen beweging te zien, ook telefonisch geen contact. Wat nu…een andere slaapplaats zoeken zeker. Een klein hotelletje Askin Art Hotel gevonden. Ondertussen was het al 17uur. Ik kreeg telefoon van de Turkse, en Australische Nieuw-Zeelandse Associatie. Een organisatie die de gesneuvelden van alle partijen eert, en evenementen ter herinnering organiseert. Dit contact is er gekomen na veel onderling overleg en opzoekwerk van Frans Van Bellen, Cordier Johan en mijn broer Guy Vercauteren. Waarvoor dank. De organisatie zal mij ontvangen, na mijn laatste drie stapdagen op 17 november. Ze hebben ook een ceremonie voorzien, wat dat betekent weet ik niet, en de pers zal er ook aanwezig zijn. Zij zullen tevens zorgen voor een engagement tot 20 november, de dag dat ik naar Istanbul vertrek. Amai wat gaat dat worden met mijn gebrekkig Engels....verstodde.

De hotelkamer is wel wat klein maar ja, het is enkel om te slapen. Normaal ontbijt vanaf 8 uur...maar voor mij wilde ze een uitzondering maken, om 7 uur dan. Dan kan ik de ferry van 8 uur nemen voor een korte overtocht naar Eceabat, vandaar uit vertrek ik terug met mijn voettocht. Waarschijnlijk zal er wel een verslag zijn voor de volgende dagen, maar voor de foto’s is nog een vraagteken. Daar heb ik wifi voor nodig. Mogelijk ook voor 2 nachten wildkamperen of ergens bij mensen. Vandaag 3,4 km (3808,5 km) Grtjs leo

14-11-2016-01

14-11-2016-02

14-11-2016-03

14-11-2016-04

14-11-2016-05

3 Reacties

  1. Erna Michiels:
    15 november 2016
    Jij bent ne krak zene amai .
    En de kleine busjes noemen ze dolmus en zijn heel handig vind ik .
    Ga proberen terug te volgen want nog geen goed internet .
    Verhaal komt later wel
  2. Guido vercauteren:
    15 november 2016
    Bedankt Frans Van Bellen en Cordier Johan voor jullie bereidwillige inzet
  3. Ime Haesendonck:
    15 november 2016
    wat een weg leg je toch af ... Nog even en je bent er
    Mooi verslag
    Een beetje stappers pech , waar Leo wel raad mee weet !
    Nog drie stapdagen en dan je doel !!
    Succes en goede aankomst . Hopelijk alles goed met de voet
    gegroet en liefs
    Ime